Bolivia

Buenos dias!

Al een tijd niks van mij laten horen.. Het reizen bevalt met erg goed! Ontmoet leuke mensen en alle landen zijn zo bijzonder en verschillend. In mijn vorige verslag was ik geëindigd in Salta in Argentinië. Salta is een hele mooi stad, ook met gezellige plaza's. De volgende ben ik een ticket gaan boeken voor naar La Quicha, vlakbij de grens van Bolivia. Vanaf daar moet je lopend over de grensovergang, ongeveer 500 meter en daarna met een bus naar Tupiza. Ook wilde ik een tour gaan boeken naar Humahuaca, staat bekend om zijn bergen in meerdere kleuren door verschillende soorten mineralen. Na het geregeld te hebben ben ik de heuvel in Salta gaan beklimmen. Toen ik op de top was aangekomen ging ik me verdiepen in Humahuaca in de Lonely Planet en toen kwam ik erachter dat het op de weg was naar La Quicha, vanaf daar is het nog 2 uur verder naar La Quicha. Dus dat zou betekenen dat ik op dezelfde dag eerst 5 uur heen ga, dan weer 5 uur terug en dan een paar uur later dezelfde route weer doen maar dan 2 uur langer... Meteen maar naar de office gegaan om te vragen of ze me met backpack en al af kunnen zetten in Humahuaca en dat ik daar dan een hostel neem en de volgende ochtend een bus neem naar La Quicha. Gelukkig geen probleem, ook mijn ticket van de bus kon ik voor een paar pesos annuleren. Daarna verder de stad bekeken.. toen ik weer in het hostel kwam zag ik Lucy uit Ierland. Ze bleef een dag langer in Mendoza en had dezelfde hostel genomen. Super leuk. Ze gaat ook ongeveer dezelfde tocht doen richting Colombia dus ik kom haar vast vaker tegen. 's Avonds met Lucy en een Duitse jongen gekookt en in de tuin gegeten, was erg gezellig. De volgende dag moest ik vroeg opstaan voor de trip en mijn backpack ingepakt hebben. Het was een hele mooie tour met een Nederlands stel uit Amsterdam en een man uit Engeland. Hele mooie bergen gezien en heel veel cactussen. 's Middags werd ik afgezet in Humahuaca en daar naar mijn hostel gegaan. Het was er 's avonds echt koud. Voor het eerst dat ik een lange broek en schoenen moest aandoen. Ook regende het maar daarna twee mooie regenbogen gezien. Er waren twee meiden uit Zwitserland en een man uit Denemarken. De man had een auto in de VS gekocht en was al 3 jaar aan het rondreizen door de VS en Zuid- Amerika. De volgende dag heerlijk ontbeten, waren hele lieve mensen. Natuurlijk een zoen gekregen toen ik wegging. De bus gepakt naar La Quicha, ik had geluk want ik zat vooraan en nog nooit zo'n mooie bustocht gehad. Ook weer langs bergen in verschillende kleuren, adembenemend mooi! In La Quicha aangekomen en zag een paar andere backpackers, ook zij gingen de grens over naar Bolivia, met hen een taxi gedeeld en daar een uur totaal in de rij gestaan bij de grensposten voor een stempel uit Argentinië en een stempel voor Bolivia. Daarna de bus naar Tupiza. Daar aangekomen met Magda, Oli, Andreas en Vincent om 6 uur afgesproken bij het busstation om met zijn allen het dorp te bekijken. Twee meiden uit Polen, een had een vriend uit Spanje en nog een Franse jongen. Die avond afgesproken om de volgende dag een marathon tour te doen. Dat betekent met een jeep de omgeving bekijken, wandelen, 3 uur paardrijden en 3 uur fietsen. En dat was geweldig! Echt heel erg mooi! Bolivia is heel bijzonder, onwijs mooie bergen! Heel lekker gepicknickt met fruit, een sandwiches, een vegetarische bol gemaakt van mais en boter en kruiden. Heel lekker. De volgende dag de stad bekeken met de groep en 's avonds had ik de bus genomen naar Sucre. In de Lonely Planet stond dat het 10 tot 12 uur rijden was dus ik dacht ik kom in de ochtend aan. Bij het busstation gepraat met een man en hij zei dat we al om 4 uur zouden aankomen, midden inde nacht! Dus dan zou ik toch nog een hostel moeten nemen... Achja weer een nieuw avontuur. De bussen in Bolivia zijn ook niet de beste. Er is geen toilet aan boord en de stoelen kunnen maar een klein beetje naar achter. Gelukkig had ik niemand naast me en kon ik op twee stoelen liggen en toch nog wel kunnen slapen. Ook moest ik heel nodig naar het toilet maar we stopte steeds alleen maar om mensen in en uit te laten stappen.. In gebrekkig Spaans gevraagd of ik ergens naar het toilet kon en hij zei, ja over twintig minuten. Oke prima. Het was midden in de nacht en ik was alweer in slaap gevallen toen de buschauffeur stopte en riep: Los Banos! Ik snel uitstappen, is het pikkedonker buiten, geen wc te vinden, iedereen gewoon langs de weg een plas doen.. Dus dat heb ik ook maar gedaan. Om half 5 aangekomen en met de taxi naar een hostel gegaan. Daar een heel slecht bed, de volgende dag maar naar een ander hostel gegaan, stond hoog aangeschreven op internet. Echt een gezellig, mooi en schoon hostel. Die dag op zoek gegaan naar een school voor Spaanse les. Bolivian Spanish school is het geworden, tegenover het Bolivian Park. In Sucre verder veel uitgeweest waar ook veel salsa gedanst wordt, super leuk. Naar de bioscoop gegaan, de Hobbit gezien. Natuurlijk mijn verjaardag gevierd, eerst uiteten geweest en daarna naar Joy ride, een gezellige discotheek. De hele avond gedanst, erg gezellig gehad. Volgende dag 's middags geskyped met mijn familie en 's avonds met Chantal en Tom uit Nederland natuurlijk taart gegeten! Verder de stad bekeken. Sucre is een mooie stad met alleen maar witte huizen en mooie gebouwen. Ook naar Tarabuco geweest. Staat bekend om zijn zondagse markt. Het is een paar uur verder met de bus waar je leuke souvenirs kan kopen. Omdat ik nog 4 maanden ga reizen en het allemaal nog mee moet sjouwen heb ik alleen een muts gekocht met lama's erop en een klein portemonneetje.
Ook Kerst natuurlijk gevierd. Op kerstavond zijn we met zijn allen van het hostel naar Florin gegaan. Een 5 gangen menu voor 75 Bolivianos, dat is omgerekend 8 euro. Was een gezellige avond met kerstmuziek maar niet echt een kerstgevoel gehad. Mis toch echt de kou en familie. De volgende dag ben ik met een paar mensen een fietstocht gaan doen. De mevrouw van de agency zei dat het alleen bergaf was maar dat was toch echt niet waar. Vooral veel klimmen en dat op eerste Kerstdag met 35 graden! Dus vooral veel zweten, Uiteindelijk kwamen we bovenaan de berg toen onze gids terug kwam en vertelde dat de auto de berg niet op kon komen, het was te modderig.. dus we hadden het hele stuk voor niks naar boven geklommen en mochten weer naar beneden fietsen. Helaas die dag dus nog een paar uur gefietst. De bedoeling was om naar een rivier te fietsen en dat moesten we nu via een andere kant doen. We moesten over een hele enge en lange brug fietsen en daarna langs moestuinen en prikkeldraad.. toen we uiteindelijk daar aankwamen hadden 4 van de 6 fietsen een lekke band. Wel heerlijk afgekoeld in de rivier en geluncht. Daarna dus de auto in en weer terug naar Sucre.'s Avonds was er een barbecue georganiseerd en iedereen had 1 cadeau gekocht en daar gingen we een spel mee spelen. Ik heb uiteindelijk een leuk boliviaanse gekleurde etui gekregen.
Op oudjaarsdag met Veera uit Finland en met Paul uit Londen naar de watervallen gegaan. Het was die dag heel mooi weer. Eerst op de markt wat eten, fruit en een fles champagne gekocht. We moesten deze laatste dag 2012 natuurlijk met champagne afsluiten! Champagne kostte 15 Bolivianos, omgerekend 1,70 euro. Bus Q gepakt richting de watervallen. Dat duurde een uur want we gingen langs de markt en stonden steeds stil. Een mooie gelegenheid om foto's te maken van de mooi geklede Boliviaanse vrouwen. Ze dragen bijna allemaal hetzelfde: een rok met daaronder een maillot, zwart bolhoedje en op de rug een gekleurd kleed gebonden zodat ze daar eten, een kind of honden in kunnen meenemen. Waarom de meesten vruwen een maillot dragen in de warmte snap ik niet. Bij de laatste halte uitgestapt.. Er is geen pad ernaar toe dus je moet zelf uitzoeken hoe je er komt. Aan iedereen gevraagd die we tegen kwamen of we richting de Cascadas gingen. Na een hele mooie tocht van een uur kwamen we uiteindelijk bij een heel klein stromend riviertje. We zijn vanaf daar nog 10 minuten tegen de stroming in gaan lopen en ja daar was eindelijk een mooie waterval. Wel heel klein maar met een poel waarin je kan zwemmen. De champagne meteen in het koude water gelegd en wij zijn er ook ingedoken. Heerlijk om af te koelen en heerlijk om champagne te drinken in het koele water! We waren een uur alleen toen er ook meer mensen bij kwamen. Paul en ik zijn nog op zoek gegaan naar nog meer watervallen. We moesten daar even voor klimmen maar daar kreeg je ook wat voor. Nog twee andere watervallen gezien. Terug was even wat lastiger. We moesten 2 meter naar beneden springen, dat was best wel eng maar heb het overleefd. Daarna terug gegaan naar het hostel en gedoucht en omgekleed want vanavond is het dan zover, op naar 2013! Eerst met zijn allen pasta gegeten en om iets voor 12 uur zijn we met zijn allen naar de Plaza gegaan waar iedereen van Sucre zich verzamelde. Er werd afgeteld en om 00 uur werd er vuurwerk afgestoken. Iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst. Daarna naar Joy ride gegaan, entree voor 120 Bolivianos, en onbeperkt drinken. Erg gezellige avond gehad en ook weer salsa gedanst, wat is dat toch leuk. Dat moeten ze in Nederland ook maar vaker doen. De volgende dag alleen maar in bed gelegen en de serie Six feet Under gekeken, geweldige serie, echt een aanrader. De Spaanse lessen gaan goed. Ik heb een leuke leraar genaamd Jorge. Ik heb van hem Spaanse muziek gekregen uit allerlei landen in Zuid- Amerika. Wel is het nog lastig en moet vooral veel Spaanse woorden gaan oefenen! De volgende dag ging ik naar het vliegveld om Yvonne op te halen! Helaas is haar bagage niet meegekomen, erg balen. We zijn die dag naar de mirador gelopen, waar je mooi uitzicht hebt over de stad. De stad verder bekeken, naar Bolivian park geweest, een mooi begraafplaats. s' avonds naar een agency gegaan waar ik vaker wat had geboekt om te vragen of ze wilde bellen waar Yvonne's bagage is. Helaas vertelde ze dat het geen zin had om zaterdag en zondag de bagage te wachten omdat het weekend is. Erg balen. De volgende dag nog een dagje watervallen gedaan. Natuurlijk verkeerd gelopen want we kwamen van een andere kant met de bus. Vanaf de watervallen terug gaan lopen toen we hele donkere wolken zagen.. We waren net op tijd in de bus toen het begon te regenen. De bus ging niet verder dan de zwarte markt. Daar dus uitgestapt en toen ging het nog harder regenen. We zijn onder een zeiltje gaan schuilen bij een klein marktje. Het begon toen ook nog hard te hagelen. Hagelstenen met een diameter van 2, 5 cm. We zagen dat de straat zich vulde met water, er ontstond echt een riviertje. Yvonne en ik vonden het op dat moment nog leuk en maakte foto's en filmpjes. Maar toen begon het nog harder te regenen en te hagelen en het water kwam de stoep op.. We zijn snel het dichtstbijzijnde winkeltje ingerend. Toen ik weer een filmpje aan het maken was kwam het zelfs de winkel in! Daarna vonden we het niet meer zo leuk. In 5 minuten was het 20 cm hoog in de winkel en het water was echt ijs en ijskoud! We hebben onze schoenen maar uitgegaan en iedereen in de winkel ging op zoek naar iets waar ze op konden staan. Ik vond een volle prullenbak en heb die maar geleegd en daar op gaan staan. Yvonne en ik vonden het echt doodeng. De computer was ook nog aan in de winkel en we probeerde maar te zeggen dat hij uit moest.. maar hij begreep het niet. Gelukkig heeft uiteindelijk iemand de stoppen omgezet. Yvonne en ik wilde de straat op om naar een hoger gebied te lopen maar we werden tegengehouden door de bevolking. Het was uiteindelijk 30 /40 cm hoog toen het gelukkig minder ging regenen. En het water daalden gelukkig. Ik vroeg aan een Boliviaanse vrouw of dit vaker gebeurde maar zij had het nog nooit zo erg meegemaakt. Toen de stoepen weer een beetje watervrij waren zijn we zo snel mogelijk naar ons hostel gaan rennen. We zagen politiemannen auto's helpen om ze het water uit te krijgen. Overal zag je spullen drijven. Dit was echt een hele enge ervaring. Hoe gewelddadig de natuur wel niet kan zijn.
Gelukkig lag ons hostel in een hoger gebied waardoor ze geen last hadden van wateroverlast.
De volgende dag zijn we om 9 uur naar de agency gegaan om te vragen over de bagage van Yvonne maar dat wist ze nog niet. Toen naar het vliegveld zelf gegaan en ja hoor daar hadden ze haar bagage. We waren heel blij en meteen besloten om de bus van 5 uur te pakken richting Potosi! Potosi is de hoogste stad (meer dan 100.000 inwoners) van de wereld, op 4090m. In Potosi gewhatsapped met Magda, Oli en Andreo want die waren daar ook. Zij hadden al een mijnexcursie geregeld voor de volgende dag en daar konden we bij aansluiten. Het was een bijzondere ervaring. Van te voren moesten we wat kopen voor de mijnwerkers, bijvoorbeeld cocabladeren, een fles drinken en sigaretten. Dit konden we dan aan ze geven als we ze tegen kwamen. We kregen allemaal een pak, laarzen en een helm met een zaklamp. We zouden twee uur in de mijn zijn en langs verschillende families gaan. Vaak werken de man met hun zonen in een mijn. Het waren hele lange en smalle gangen en soms moest je kruipen.. best eng. We zagen mijnwerkers lopen met 30 a 40 kilo erts op hun rug! En daar moesten ze zoveel kilometer mee lopen. De levensverwachting bedraagt ook maar 45 jaar. Vaak sterven ze als gevolg van stoflong of explosies. Ook gingen we langs een El Tio, dit is een beschermheilige voor de mijnwerkers. Alle mijnwerkers gaan hier aan het eind van de werkweek naar toe. Ze geven hem cocabladeren, alcohol en sigaretten.
Ik was blij toen ik na 2 uur daglicht zag. Echt heel indrukwekkend.
De volgende dag de bus gepakt naar Uyuni. Vanaf hier gaan we grootste zoutvlakte van de wereld bekijken. Het heeft een oppervlakte van 12.500 km2. We hebben een tour geboekt van 3 dagen. We hadden een leuke chauffeur Andreas. We waren met zijn 6en Marie uit Frankrijk en Anna uit Australië en twee jongens uit Brazilië Yuri en Pedro. De eerste dag meteen de zoutvlaktes gezien, wat is dat bijzonder! Je rijdt 5 uur lang door de zoutvlaktes. Onderweg af en toe gestopt voor foto's. Ook gestopt bij een cactusseneiland. De oudste cactus was 900 jaar oud en 9 meter lang. De tweede dag lagunes bekeken. Daar waren allemaal flamingo's, er zijn er ongeveer 10.000! Ook langs geisers geweest, ook heel gaaf. De derde dag teruggereden naar Uyuni en langs hele mooie landschappen gereden. De nachtbus gepakt naar La Paz. Hier de World's Most Dangerous road gefietst. Was heel cool! Mooie omgeving. We begonnen op 4700 meter hoogte en eindigde op 1200 meter. Sinds 2007 mogen er geen auto's en trucks meer rijden en dat is maar goed ook. Je fietst over een weg die soms maar 2 meter breed is en naast je zie je een afgrond van 900 meter.
Die nacht erna was ik erg ziek. Heel erg balen want de volgende dag zouden we een berg opgaan. Die ochtend nog steeds niet lekker dus Yvonne is alleen gegaan. Ik heb de hele dag in bed gelegen en was echt niet lekker, overgeven, diarree, misselijk, buikpijn, rugpijn en ik had het ijskoud. Niet zo fijn in het koude La Paz en in een hostel met een lauwe douche! De volgende dag zouden we vroeg vliegen naar Rurrenabaque voor de pampas tocht maar dat zag ik dus helemaal niet zitten. De receptionist was heel lief en bood aan om een dokter te bellen. De dokter was gekomen en hij vertelde dat ik waarschijnlijk een salmonella bacterie had opgelopen. Hij zei dat er een Franse revolutie aan de gang was in mijn buik. Prik in mijn pil gekregen, en een recept voor antibiotica en nog een aantal pillen. En hij zei dat warmte me wel goed zou doen dus we konden de volgende dag naar de jungle!
Volgende dag voelde ik me inderdaad iets beter. We vlogen met TAM. We waren heel blij dat we met twee benen weer op de grond stonden in Rurrenabaque. Gelukkig vliegen we terug met Amazonas. We werden meteen opgepikt en we moesten nog 3 uur met een auto op een onverharde weg rijden, wel mooie omgeving! Daarna nog 3 uur met de boot. We hadden een prima groep, twee Franse jongens Jeremy en Achille, Christina uit Duitsland en 3 Chileense jongens. De boottocht was meteen al heel bijzonder. We zagen Capuchin monkeys, een watervarken en veel verschillende soorten vogels. We sliepen in een hut op palen. Onze logde had namelijk een huisdier, genaamd Pepe, een kaaiman. Het was er bloedheet en het stikte van de muggen. Je hebt continue minimaal 3 muggen op je zitten. Je wordt er helemaal gek van en Deet helpt helemaal niet. 's Avonds met donker zijn we kaaimannen gaan spotten. De volgende dag moesten we laarzen aan, we gingen op Anaconda jacht! Door hoog gras en water tot net onder je laarzen. Als we er een zagen mochten we ze zelf pakken want ze schijnen niet giftig of gevaarlijk te zien.. Helaas geen een gezien.. Verder die dag met de boot rondgevaren en nog meer bijzondere dieren gezien. Opeens werd mijn naam geroepen vanuit een ander bootje, waren dat de meiden uit Polen, heel grappig. En 's avonds kwamen we erachter dat we ook in dezelfde logde verbleven. De laatste dag zijn we met roze dolfijnen gaan zwemmen. Helaas heb ik ze niet kunnen aanraken. De gids vertelde later dat er te weinig mensen het water is waren, heel jammer. Dus ik hoop dat ik nog ergens in mijn reis nog een keer met roze dolfijnen kan zwemmen! Nu in la Paz, morgen naar Lake Titicaca!
Hasta Luego! X

ps Volgens mij laat de site niet alle foto's zien onderaan dus als je ze allemaal wilt zien moet je volgens mij aan de linkerkant klikken op fotos.